Το γατάκι.....

Είμαι ενός μηνός και μόλις άρχισα να περπατώ! Όλα είναι καινούργια γύρω μου και όλα θέλω να τα μάθω. Κάνω βηματάκια μικρά και ατσούμπαλα. Μυρίζω τα πάντα και τα επεξεργάζομαι.
Η όσφρηση είναι αυτή που με οδηγεί στο να πλησιάσω ένα αντικείμενο ή να εξερευνήσω τον χώρο γύρω μου. Η αυλή που γεννήθηκα είναι μεγάλη γεμάτη λουλούδια στο παρτέρι και γλάστρες. Έχει και ένα μεγάλο δέντρο. Ένα τραπέζι, δυο καρέκλες που ακόμα δεν φτάνω για να σκαρφαλώσω. Τριγυρίζω από εδώ και από εκεί, έρμαιο της περιέργειάς μου. Είναι όλα τόσο όμορφα και τόσο παράξενα! Λίγο πιο πέρα είναι η πόρτα της αυλής και στο κάτω μέρος της έχει ένα κενό. Πλησιάζω και δοκιμάζω να δω αν χωράω να περάσω. Πολύ διστακτικά στην αρχή για να καταλάβω αν είναι όλα εντάξει και αμέσως... τσουπ! Έξωωωωω!
Έξω από την αυλή ο κόσμος γύρω μου είναι τεράστιος. Με τρομάζει. Πολλή φασαρία υπάρχει που την κάνουν κάτι μεγάλες μηχανές που τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα. Κατεβαίνω ένα σκαλάκι και προσπαθώ να περάσω απέναντι για να ανέβω στο άλλο σκαλάκι που βλέπω μπροστά. Μια μεγάλη μηχανή τρέχει προς το μέρος μου. Ο θόρυβος που κάνει είναι δυνατός και στέκομαι κοιτάζοντάς το να έρχεται καταπάνω μου μη ξέροντας τι να κάνω.
Ξαφνικά χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί, σταμάτησε μπροστά μου και ο θόρυβος έπαψε. Είχα κάτσει στα πίσω ποδαράκια και το κοιτούσα. Μέσα από τη μηχανή βγήκε μια κοπέλα και έσκυψε απο πάνω μου. Με πήρε αγκαλίτσα και με γύρισε πίσω στην αυλή μου.
Φοβήθηκα τόσο μα τόσο πολύ.......