Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Ανάμνηση...

Κλεισμένη στο δωμάτιό της καθώς διάβαζε τα μαθήματά της άκουσε το γνώριμο ήχο που κάνει το μιξερ όταν ανακατεύει υλικά. Έτρεξε προς τη κουζίνα και είδε τη μαμά της πάνω απο τον πάγκο να έχει βάλει το μίξερ μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ και να ανακατεύει. Απο ένστικτο κατάλαβε. Τα ματάκια της έλαμψαν και άρχισε να χοροπηδάει φωνάζοντας: "Κέικ"!!!!. Η μαμά της χαμογέλασε και της είπε να κάτσει ήσυχη και να την αφήσει να τελειώσει. Έκατσε στη καρέκλα και με μεγάλη ανυπομονησία χτυπούσε τα χέρια της στο τραπέζι και έλεγε: "Γρήγορα μαμά, τελείωνε. Τώρα θέλω"!!!. Η μαμά με γυρισμένη τη πλάτη σε εκείνη, άδειασε το μείγμα στη φόρμα. Η μικρή κατέβηκε απο τη καρέκλα, αγκάλιασε τα πόδια της μαμάς της και προσπάθησε να αρπάξει το μπωλ απο τα χέρια της. Η μαμά ακούμπησε το μπωλ στον πάγκο, την πήρε αγκαλιά και την έβαλε να κάτσει στον καναπέ. Γύρισε στο πάγκο, πήρε το μπωλ και το άφησε στα χέρια της μικρής που τα είχε ανοίξει σε μια μεγάλη αγκαλιά. Με επιφωνήματα χαράς η μικρή βουτούσε τα χεράκια της μέσα και με λαχτάρα έγλυφε τα δαχτυλάκια της που γέμιζαν απο τη ζύμη....
Αυτή η ανάμνηση ξεπήδησε στο μυαλό της καθώς έφτιαχνε τη ζύμη για το κεικ. Έκλεισε τα μάτια, βούτηξε το δάχτυλό της στη ζύμη και το έφερε στο στόμα της. Χαμογέλασε και σκέφτηκε: "Αυτό τελικά δεν θα πάψω ποτέ να το κάνω".... 
(Αφιερωμένο στη μαμά μου)

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Εντυπώσεις από το ταξίδι "Ίριδα, η πόλη της ψυχής μας"

Ταξίδεψα σε μια εποχή ονειρεμένη. Προορισμός μου η πόλη "Ίριδα" η ξακουστή πρωτεύουσα του βασίλειου του Αρίλιον. Φτάνοντας εκεί όμως αντίκρυσα μια κοιλάδα έρημη, άγονη. Ανάμεσα σε βουνά το απόλυτο κενό. Περιπλανήθηκα και κάπου εκεί συνάντησα τη πριγκίπισσα Λίλλυ των Μπεατριν. Αποφάσισα να την ακολουθήσω και έτσι μαζί της έζησα την πιο έντονη περιπέτεια. Ένα φιλί απο τον νεαρό Σον γίνεται η αφορμή η πριγκίπισσα Λίλλυ να αφήσει το βασίλειό της και να ψάξει να βρει τον αγαπημένο της ο οποίος εξαφανίστηκε. Στη πορεία συναντά και συνδέεται με ισχυρά δεσμά με άτομα που έχουν ένα κοινό παρελθόν και όλοι μαζί αποφασίζουν να βρουν τον Σον. Έρχονται αντιμέτωποι με κακούς μάγους και συμμετέχουν στην αιώνια μάχη του Κακού με το Καλό....
Η Σουζάνα Χατζηνικολάου έφτιαξε έναν παραμυθένιο κόσμο και με τη γραφή της μας τον παρουσιάζει. Δίνει εικόνες έντονες. Μεταφέρει συναισθήματα, μυρωδιές, ήχους. Ακόμα και τον ιδρώτα που κυλάει στα πρόσωπα των ηρώων μπορούμε να νιώσουμε. Βλέποντας τις 800 σελίδες ίσως να πιστέψει κανείς οτι κάπου θα χαλάει η ροή. Θα γίνεται βαρετή. Όμως πραγματικά δεν είναι έτσι. Κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, κυλάει γρήγορα η ιστορία και δεν το αφήνεις εύκολα απο τα χέρια σου. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται στη πορεία μέσα απο αυτά που βιώνουν.
Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα γιατί δεν θέλω να αποκαλύψω πράγματα πάνω στον ενθουσιασμό μου.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το Μάιο του 2012 απο τις εκδόσεις Πατάκη. 
Είστε ή δεν είστε λάτρεις αυτού του είδους σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Άλλωστε, με όσα ζούμε αυτές τις εποχές, ένα ταξίδι σε ένα παραμυθένιο κόσμο είναι μια ιδανική απόδραση...


Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Άγνωστο....

Ένα άρθρο της αγαπημένης φίλης Νατάσας Γκουτζικίδου στο www.eyedoll.gr, έγινε η αφορμή για να σκεφτώ το "άγνωστο". Το συγκεκριμένο άρθρο μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις. Πόσο πολύπλοκες είναι και πόσο ρισκάρεις γιατί δεν ξέρεις πως θα σου βγει.
Σκέφτομαι τη στιγμή που ξυπνάω. Ανοίγω τα μάτια και το μόνο που ξέρω είναι τι έζησα τις προηγούμενες ώρες, μέρες, εβδομάδες κτλ. Η μέρα μου ξεκινάει και δέχομαι διαρκώς επιρροές, μηνύματα, προβλήματα τα οποία με προκαλούν να αντιδράσω, να πάρω αποφάσεις, να βιώσω συναισθήματα. Όλα αυτά είναι "άγνωστο". Το κάθε λεπτό που περνάει είναι άγνωστο. Αν θελήσω μπορώ να το σκεφτώ και πιο μακάβρια. Η επόμενη ανάσα που παίρνω είναι άγνωστη. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει επόμενη.... Άγνωστο.....
Τα άτομα γύρω μας είναι άγνωστα. Καμιά φορά δεν επιλέγεις εσύ με ποιους θα συναναστραφείς. Κυρίως στον επαγγελματικό χώρο. Είσαι αναγκασμένος λοιπόν για 8 ώρες (ποιος δουλεύει τώρα πια τόσο δεν ξέρω αλλά τέλοσπαντων) κάθε μέρα της μονάκριβης ζωής σου να τη περνάς μαζί τους (και αυτοί μαζί σου γιατί αυτά είναι αλληλένδετα μην ξεχνιόμαστε). Δεν γίνεται να ταιριάζεις με όλους! Δεν το πιστεύω αυτό όταν το ακούω από άλλους. "Εγώ είμαι καλά με όλους. Όλους τους αγαπώ"! Πλάνην οικτράν. Ψάχνεις λοιπόν τρόπους για να "ανέχεσαι" τον χαρακτήρα του καθενός και να προσαρμόζεσαι έτσι ώστε να γίνεται και η δική σου δουλειά χωρίς πολλά κολλήματα και καθυστερήσεις. "Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο" που λένε. Και είναι ξεκάθαρη δικιά σου η επιλογή ποιους εμπιστεύεσαι. Αν κάποια στιγμή αποδειχτεί ότι δεν άξιζαν, τότε απογοητεύεσαι, θυμώνεις και διαγράφεις. Αυτό συμβαίνει σε εμένα.... Άγνωστο....
Έξω από την εργασία σου έχεις άλλους ανθρώπους να σε περιβάλλουν. Οικογένεια, γνωστοί, φίλοι, σύντροφος, "φίλοι" στο facebook κτλ κτλ κτλ. Εκεί είναι πιο εύκολο να επιλέξεις. Στο κομμάτι της οικογένειας είναι διαφορετικά τα πράγματα βέβαια γιατί καλώς ή κακώς ήρθες στον κόσμο αυτό και τους βρήκες. Δεν τους διάλεξες. Στα υπόλοιπα όμως ξεσκαρτάρεις και λες "αυτούς θέλω πολύ κοντά μου. Τους άλλους λίγο πιο μακριά κτλ". Παντού όμως κρύβεται η προδοσία που ίσως κάποια στιγμή ξεπροβάλλει θεόρατη, με πανοπλία, ασπίδα και ξίφος να στο καρφώσει στη καρδιά και να πληγώσει τον εγωισμό σου. Ίσως όμως και όχι και να κρατήσεις πρόσωπα σε όλη σου τη ζωή δίπλα σου. Που στέκονται σε κάθε σου δυσκολία και σε κάθε σου χαρά.... Άγνωστο....
Ο σύντροφος "αυτός ο άγνωστος". Έρχεται σε ανύποπτη στιγμή και σου ανατρέπει την ηρεμία. Είσαι λίμνη ήρεμη με καταπράσινα νερά, νούφαρα να επιπλέουν και ξαφνικά βότσαλα πέφτουν στα νερά σου και σε ταράζουν. Η καθημερινότητά σου αλλάζει, ο κόσμος γύρω σου γίνεται ροζ. Ποια Τρόικα; Ποια κρίση; Ποια ζόρια; Εσύ τρως το ψωμί της αγάπης σας και είσαι δυνατή. Όλα μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Ίσως κάποια στιγμή όμως αυτός σου πάρει τη μπουκιά από το στόμα και τότε ο κόσμος γίνει κατάμαυρος, σαν το κατακάθι του πικρού καφέ που πίνεις γιατί δεν θέλεις πια άλλη γλύκα γύρω σου. Γιατί πονάς και δεν αντέχεις τους άλλους που χαίρονται. Ίσως όμως και να μείνει δίπλα σου και να φτιάξετε τη δική σας ζωή......Άγνωστο.........
Και υπάρχουν πολλά ακόμα που θα μπορούσα να γράψω νομίζω για το άγνωστο.
Τελικά ξέρετε τι πιστεύω; Το προσωπικό μας ταξίδι σε αυτό που λέγεται ζωή είναι συναρπαστικό. Κρύβει πολλές συγκινήσεις. Να κρατάμε τις εμπειρίες μας και να μην σκύβουμε το κεφάλι σε κάθε δυσκολία. Να παλεύουμε για το καλύτερο. Να εκμεταλλευόμαστε την κάθε ευκαιρία για χαμόγελο. Τη πορεία μας τη καθορίζουμε εμείς γιατί η ζωή είναι ένα καράβι που πλέει προς το άγνωστο.......

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Εντυπώσεις από το ταξίδι "Θυμήσου πόσα μου χάρισες..."

Περίμενα με πολλή μεγάλη χαρά το βιβλίο αυτό. Ήθελα να το πάρω γρήγορα στα χέρια μου και περίμενα πότε θα κυκλοφορήσει για να το προμηθευτώ αμέσως. Ήθελα πριν γίνει η πρώτη επίσημη παρουσίασή του να το έχω διαβάσει. Μόλις κυκλοφόρησε το διάβασα μπορώ να πω πάρα πολύ γρήγορα, σχεδόν μονορούφι που λένε (σύμφωνα με τους ρυθμούς της ζωής μου τις καθημερινές). Μια μέρα λοιπόν έγινε πιο όμορφη και ανέλπιστη πρόταση από την αγαπημένη μου Νατάσα. "Θα ήθελα να διαβάσεις αποσπάσματα στη παρουσίαση του βιβλίου μου". Ήμουν στο δρόμο εκείνη τη στιγμή και ήθελα να χοροπηδήσω από τη χαρά μου αλλά ας όψεται που με κοίταζε ο κόσμος. Είπα ναι και έτσι έφτασε η μεγάλη στιγμή. Στάθηκα δίπλα της και προσπάθησα να της μεταδώσω όσο γίνεται περισσότερη θετική ενέργεια και στήριγμα. Είχα λίγο τρακ αλλά με βοήθησε πολύ να το ξεπεράσω η Νατάσα που μου κράταγε το χέρι και τα μάτια όλων των αγαπημένων κοριτσιών που είχα απέναντί μου. Η βραδιά ήταν μοναδική και ευχαριστώ πολύ τη Νατάσα που ήθελε να είμαι δίπλα της.
Τώρα για το βιβλίο... Η Μελίνα, η ηρωίδα, μετά από ένα σοβαρό ψυχικό κλονισμό που υπέστη λόγω ενός τραγικού γεγονότος που συνέβει στην οικογένειά της αποφασίζει ότι για να γιατρευτεί η ψυχή της πρέπει να φύγει. Επιλέγει τον τόπο όπου βασιλεύουν οι παιδικές της αναμνήσεις. Το σπίτι των διακοπών της βρίσκεται δίπλα από τον παλιό φάρο. Έναν φάρο στοιχειωμένο.....
Δεν θα φανερώσω τίποτα άλλο. Η γραφή της απλή, με γρήγορη εξέλιξη, με πολύ έντονο το μεταφυσικό στοιχείο, τη δολοπλοκία, το ρομαντισμό. Παρελθόν και παρόν ανακατεύονται και το αποτέλεσμα είναι καθηλωτικό......
Σας το προτείνω... Θα κολλήσετε στην ιστορία αυτή......
Στο βιβλίο υπάρχουν και κάποιοι στίχοι. Στο βίντεο που ακολουθεί έχουν "ντυθεί" με μελωδία και φωνή.....