Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Απόγνωση...


Μπήκε στο αυτοκίνητο λαχανιασμένη. Έκλεισε τη πόρτα με δύναμη και ακουμπώντας το κεφάλι της στο τιμόνι ξέσπασε σε κλάματα. Το μυαλό της, σαν μηχανή προβολής ταινιών, έπαιζε ξανά και ξανά την ίδια εικόνα. Τον άντρα της να φιλάει μια άλλη γυναίκα. Έσφιξε με τα δυο της χέρια το τιμόνι και έβγαλε μια κραυγή απόγνωσης και πόνου. Τα δάκρυα σχημάτιζαν μαύρα ρυάκια στο πρόσωπό της. Είχε προσπαθήσει πάρα πολύ για να τη δει τόσο όμορφη και διαφορετική. Τόσο όσο καμία άλλη φορά στη κοινή τους ζωή. Γύρισε το κλειδί στη μηχανή, κόλλησε το πόδι της στο γκάζι και τα λάστιχα ούρλιαξαν στην άσφαλτο. Η μηχανή μούγκριζε άγρια. Το τοπίο εναλλασσόταν τόσο γρήγορα που όλα έγιναν ένα μείγμα εικόνας. Τα φώτα του δρόμου είχαν μετατραπεί σε μια φωτεινή δέσμη. Τα μάτια της κολλημένα μπροστά, το πόδι κοκαλωμένο στο γκάζι και το μυαλό μπλοκαρισμένο σε εκείνη την τραγική χρονική στιγμή. Ο δρόμος όλος μια ευθεία.
Διανύοντας τα χιλιόμετρα πλησιάζει το τέρμα. Κλείνει τα μάτια και το μόνο που νιώθει είναι η αίσθηση της πτώσης στο κενό και την κρύα αγκαλιά της θάλασσας......

4 σχόλια: