Όνειρο....

Έκατσα στον ήλιο, έκλεισα τα μάτια και βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο. Βρέθηκα σε ένα μονοπάτι ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα, σε πλατάνια, σε καστανιές και λογής λογής αγριολούλουδα. Θάμνοι λουλουδιασμένοι, θάμνοι με αγκάθια, θάμνοι με μυρωδιές περίεργες, πικάντικες. Ο αέρας γεμάτος απο κελαηδίσματα. Πουλιά μικρά και μεγάλα να φτερουγίζουν τριγύρω μου. Πεταλούδες να παίζουν με τα μαλλιά μου. Περπατούσα και πατούσα πάνω σε κορμούς που ήταν πεσμένοι στο χώμα. Κάπου μακριά άκουσα νερό να τρέχει. Ακολούθησα τον ήχο και βρέθηκα μπροστά σε μια λίμνη. Αριστερά ένας καταρράκτης τάραζε τα νερά της. Η επιφάνεια της λίμνης στολισμένη με ροζ νούφαρα και πεσμένα φύλλα. Φυτά που οι ρίζες τους κρύβονταν στο βυθό της. Νερά καταπράσινα. Πλησίασα και έσκυψα πάνω απο το νερό. Το πρόσωπο μου καθρεφτίστηκε θολό. Χαμογέλασα και ξαφνικά το νερό καθάρισε. Παραξενεύτηκα με την αλλαγή και καθώς ακούμπησα με τα δάχτυλά μου το νερό η μορφή μου διαλύθηκε και στη θέση της μπήκε ένα άλλο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο κατάλευκο γεμάτο ξανθές μπούκλες, μεγάλα μαύρα μάτια, κόκκινα χείλη. Κάτι ψιθύρισε και άγγιξε με το δάχτυλό της την επιφάνεια. Ακούμπησα και εγώ το ίδιο σημείο και ένας μικρός ηλεκτρισμός με διαπέρασε. Τρόμαξα και άνοιξα τα μάτια. Ήμουν καθισμένη ακόμα στον κήπο μου...