Απουσία...

Περπάτησε στην ακροθαλασσιά. Με πόδια γυμνά να δέχονται τα φιλιά της θάλασσας. Άφηνε τα ίχνη της στη βρεμένη άμμο και η θάλασσα με ορμή τα έσβηνε στο πέρασμά της. Πλησίασε στα βράχια και πολύ προσεκτικά σκαρφάλωσε πάνω τους. Κάθισε και έφερε τα γόνατά της κοντά στο στήθος. Στο διπλανό βραχάκι είδε ένα καβουράκι να στέκεται ακίνητο. Άπλωσε το χέρι και το έβαλε στη παλάμη της. Το έφερε κοντά στο στόμα της και του ψιθύρισε το όνομα του αγαπημένου. Το ακούμπησε στο βράχο και εκείνο έτρεξε να κρυφτεί στο βυθό. Ο αέρας της χάιδευε το πρόσωπο. Οι σταγόνες από τα κύματα που έσπαγαν στα βράχια της φιλούσαν το κορμί. Έκλεισε τα μάτια και έφερε την εικόνα του μπροστά της. Τον είδε να απλώνει τα χέρια του, να την αγγίζει όπως μόνο αυτός είχε το δικαίωμα να το κάνει. Ρίγος διαπέρασε το σώμα της, ένας κόμπος δέθηκε στο στομάχι της. Ένας λυγμός ανέβηκε στο λαιμό της και δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλά της. Η απουσία του ένας θάνατος που μηδένισε την ύπαρξή της. Δεν το άντεχε άλλο. Δεν ήθελε τίποτα άλλο. Σηκώθηκε, άπλωσε τα χέρια και παραδόθηκε στα κύματα….